The Nature of Mind〈心之自性〉
༄༅། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི།
༄༅། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི།
༄༅། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་སྟོང་གསལ་དབྱེར་མེད་པ། །བརྗོད་མེད་རྡོ་རྗེ་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུ། །མཐོང་ཞིང་མཐོང་མཁན་ཉིད་ཀྱང་དེ་ཉིད་ལས། །གཞན་ན་མེད་པར་ཐིག་ལེ་ཉག་གཅིག་ཀློང་། །བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་བྲལ་ཡང་རང་གིས་རང་། །ལྷག་མ་མེད་པར་དུས་གཅིག་མཐོང་བ་ལྟའི། །མཐའ་དབུས་མེད་པའི་ཉམས་མྱོང་ཁྱད་པར་ཅན། །བྱར་མེད་བྱ་བ་ཟིན་པའི་འབྲས་ཅན་དེར། །མཐོང་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱང་མཐོང་འདོད་ཀྱི། །ལྟ་བ་ཚོལ་བའི་ཞེ་འདོད་གཏིང་ནས་ནི། །ངང་གིས་ཞིག་པའི་བློ་བདེ་ཁོད་སྙོམ་ལ། །རེག་པ་འཇམ་དཔལ་དཔའ་བོའི་འོད་བཟང་ཡིན། །མེ་བྱ་ཟླ་ ༧ ཚེས་ ༡༧ ལ་མི་ཕམ་པས་བྲིས་པ་མངྒ་ལཾ།།
The Nature of Mind
by Mipham Rinpoche
Translated by Adam Pearcey
Mind’s nature is indivisible emptiness and clarity,
Inexpressible and indestructible, like space.
In seeing it, there is no separate one who sees;
There is but a single, all-encompassing sphere.
Even looker and looking are one and the same.
This view of seeing all at once is unsurpassed,
A centreless, limitless, exceptional experience.
In this fruition in which what has to be done has been done,
There’s no seeing at all, and any wish to see,
Any deep longing to discover the view,
Is naturally destroyed from its very depths.
To arrive at such contentment and evenness
Is to be touched by brave Mañjuśrī’s beneficent light.
Mipham wrote this on the 12th day of the seventh month, in the year of the Fire Rat (1876). Maṅgalam.
(English version was from www.lotsawahouse.org)
心之自性
麥彭仁波切 著
央瑞智巴仁波切 譯
心之自性乃明空無別,
無滅離說猶如虛空央,
能見所見自性亦如是,
他處無有唯一明點中,
離於能觀所觀無二別,
同時照見一切盡無餘,
無有邊中殊勝之覺受,
攝持無作而作之此果,
一無所見亦無何慾見,
尋思見解之欲其深處,
自然消泯而至等安心,
即觸勇猛文殊之賢光。
麥彭撰於火雞年七月十二日。願吉祥!